Përkufizimi i partneriteteve të forta (p.sh., me sektorin privat) për përgjigjen ndaj emergjencave që nga niveli i përgatitjes është thelbësor për ndërtimin e qëndrueshmërisë.
Brenda fushës së arsimit, Parimi 5 thekson rëndësinë e krijimit të bashkëpunimeve dhe aleancave të forta shumë përpara emergjencave për të përmirësuar kapacitetin e sistemeve edukative dhe komuniteteve për t’u përgjigjur efektivisht ndaj krizave.
Në thelb, ky parim njeh potencialin transformues të bashkëpunimit dhe partneriteteve në forcimin e qëndrueshmërisë. Duke shfrytëzuar burimet, ekspertizën dhe inovacionin e palëve të ndryshme të interesit, përfshirë sektorin privat, autoritetet edukative mund të përmirësojnë aftësitë e tyre përgatitore dhe përgjigjes, duke siguruar një qasje më të koordinuar dhe gjithëpërfshirëse ndaj menaxhimit të emergjencave.
Në qendër të këtij parimi është koncepti i angazhimit proaktiv—krijimi i partneriteteve dhe rrjeteve përpara se të ndodhin krizave për të lehtësuar përgjigjet e shpejta dhe të koordinuara kur ndodhin emergjencat. Duke nxitur një kulturë bashkëpunimi dhe bashkëpunimi ndërmjet aktorëve edukativë, agjencive qeveritare, organizatave të shoqërisë civile dhe sektorit privat, palët e interesit mund të përmirësojnë aftësinë e tyre kolektive për të parashikuar, përgatitur dhe lehtësuar ndikimin e emergjencave në arsim.
Brenda këtij kuadri, dalin disa çështje kritike. Së pari, nevoja për të përkufizuar dhe kultivuar partneritete të forta me sektorin privat është thelbësore. Subjektet e sektorit privat sjellin burime të çmueshme, ekspertizë dhe inovacione teknologjike në tryezë, të cilat mund të kompletojnë dhe përmirësojnë përpjekjet e autoriteteve edukative në përgjigjen dhe përgatitjen për emergjencat.
Për më tepër, nxjerrja e një kulture të përgjegjësisë së ndarë dhe mbështetjes reciproke ndërmjet palëve të interesit është e domosdoshme. Partneritetet efektive kërkojnë besim, transparencë dhe një angazhim për qëllime dhe objektiva të përbashkëta. Prandaj, përpjekjet për të ndërtuar dhe mbajtur partneritete duhet të prioritizojnë komunikimin, bashkëpunimin dhe krijimin e roleve dhe përgjegjësive të qarta.
Po ashtu, investimi në ndërtimin e kapaciteteve dhe nismat për ndarjen e njohurive është i rëndësishëm për të forcuar efektivitetin e partneriteteve. Duke ofruar trajnime, asistencë teknike dhe udhëzime për praktikat më të mira, palët e interesit mund të përmirësojnë qëndrueshmërinë dhe kapacitetin adaptiv të sistemeve edukative dhe komuniteteve, duke siguruar që ato janë më të pajisura për të reaguar ndaj emergjencave dhe për të u rikuperuar nga ndërprerjet.
Në thelb, duke ndjekur këtë parim, palët e interesit mund të shfrytëzojnë fuqinë kolektive të bashkëpunimit dhe partneriteteve për të ndërtuar qëndrueshmëri në arsim. Duke nxitur partneritete të forta, përfshirë me sektorin privat, në nivelin e përgatitjes, palët e interesit mund të përmirësojnë aftësinë e tyre për të parashikuar, për t’u përgjigjur dhe për të u rikuperuar nga emergjencat, duke siguruar kështu vazhdimësinë dhe cilësinë e arsimit për të gjithë.
